Wysokość wieży - 25,2 m

Wysokość światła - 75 m n.p.m

Latarnia morska Czołpino położona jest pomiędzy Łebą, a Rowami na terenie Słowińskiego Parku Narodowego. Latarnia leży na wzgórzu, pośród iglastego lasu porastającego wydmy Słowińskiego Parku Narodowego, około 1000 metrów od brzegu morskiego, na najwyższej wydmie w grupie wydm nazywanej "Baranki". Dom latarnika jest obecnie opuszczony, ulegający dewastacji. W 1872 roku podjęto decyzję o budowie latarni, a na początku 1875 prace budowlane zakończono. Aby wybudować latarnię specjalnie wybudowano pomost, który umożliwiał rozładowanie potrzebnych materiałów. Z tego powodu, budowa latarni trwała aż trzy lata i dopiero 15 stycznia 1875 roku latarnia ożyła.

W latarnie zainstalowane zostały układ optyczny składający się z żarówki o mocy 1000W i cylindrycznej soczewki Fresnela o średnicy 1,8 m i wysokości 2,75 m składającej się z 43 półpierścieni. Światło jest widoczne dookoła, ale jest wzmocnione przez soczewkę tyko od strony morza. Świeci 3s i 1s z przerwami 2s. Budowa latarni w Czołpinie składa się z czerwonej, licowanej cegły w kształcie stożka ściętego. Wysokość latarni wynosi 25,2 m. U podstawy wieża ma średnicę 7 m. Latarnia przetrwała wojnę w stanie nie zmienionym. W latach 1993-94 przeprowadzano renowację latarni. Od 7 grudnia 1945 roku ponownie zabłysła. Latarnia była cały czas obiektem zamkniętym, dostępnym tylko dla osób obsługujących ją. Dopiero od lipca 1994 roku latarnia została udostępniona do zwiedzania.